മലയോളം പൊക്കത്തിൽ 
മനസ്സോളം ആഴത്തിൽ
ഒരു പുഴ
തലത്തല്ലി കരഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്
ഉയിരോളം ഉയരത്തിൽ ഒരു മരം
മുടി നിവർത്തി
നെഞ്ചിൽ കൈത്ത ല്ലി
കണ്ണീർ പൊഴിക്കുന്നണ്ട്

പൊങ്ങുതടിയായിപോയി ജീവിതമെന്ന്പറഞ്ഞ് 
ഏതോ നിസ്സഹായത

ആർത്തിരമ്പി കരയുന്നുണ്ട്

കെട്ടകാലത്തിന്റെ
കുത്തൊഒഴുക്കിൽ
ചതഞ്ഞരഞ്ഞ 
ഏതോ ഒരടിവേര്
സഹശയനംകൊതിച്ച്
കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടിപ്പോഴും